nr katalogowy: 153661

W artykule przedstawiono problematykę zużycia pierścieni prowadzących separatory przedmiotowe standardowych docierarek jednotarczowych do obróbki powierzchni płaskich. Omówiono sposób analizy z wykorzystaniem sztucznych baz pomiarowych oraz wyniki badań wpływu prędkości obrotowej pierścieni na ich zużycie. Analizowano również kinematykę układu wykonawczego docierarki oraz pobór mocy silnika napędu głównego obrabiarki. Otrzymane rezultaty badań mogą być pomocne w prognozowaniu trwałości pierścieni prowadzących oraz planowaniu ich zapotrzebowania. Może to przyczynić się do zmniejszenia kosztów magazynowania. Układ wykonawczy docierarki jednotarczowej i warunki obróbki W przypadku maszynowego docierania elementów płaskich stosowane są docierarki jednotarczowe [5–7, 20]. Przedmioty obrabiane rozmieszczane są w odpowiednich separatorach przedmiotowych, umieszczonych swobodnie we wnętrzu każdego pierścienia (w praktyce w liczbie od 1 do 4) – rys. 1 [8, 11–15, 17]. Pierścienie prowadzące spełniają też funkcję elementów okresowo wyrównujących powierzchnię roboczą tarczy docierającej [1]. Obrót pierścieni wynika z warunków tarcia między tarczą docierającą a pierścieniem prowadzącym. Tylko nieliczne konstrukcje docierarek (np. firmy GMT [10] i Peter Wolters [16]) zapewniają niezależny napęd pierścieni (rys. 2). Opisane badania wykonano na docierarce Abralap 380. Sposób rowkowania powierzchni czynnej pierścieni prowadzących (głębokość rowków), warunki docierania oraz wysokość pierścieni decyduje o czasie ich eksploatacji w procesie obróbki. Wysokość pierścieni prowadzących uzależniona jest od wysokości docieranych elementów, co jest szczególnie istotne w przypadku ich dociążenia obciążnikowego (wymagany obciążnik osadzony jest swobodnie w pierścieniu prowadzącym). Prędkość w funkcji czasu t punktu A położonego na czołowej powierzchni roboczej pierścienia prowadzącego określa zależność: (1) przy czym (2) oraz (3) Przy standar[…]